خداوند متعال در روزعرفه به سه مکان و سه گروه از انسانها، توجه ویژه دارد:

 1. کربلا و زائران امام حسین (ع).

 2.  صحرای عرفات (در نزدیکی مکه) و حجاج بیت الله.

 3  .  هر جا از دنیا که دستی به سوی او بلند شود و دلی بشکند.

آشیان من در انحنای دلهای شکسته است .

و اگر باشد دلی که در مقابل خدای نشکند و فرو نریزد و آتش نگیرد، از آن دل به خدا پناه باید برد .

در این روز دستها به سوی آسمان بلند است و لبها به دعا به منظور اجابت لرزش دارد؛ میخواهیم هرآنچه در آرزویش هستیم، بلند میخوانیم او را و انتظاری بغیر از اجابت نداریم. ولی آیا نه این است که با بزرگی در گویش هستیم و ادب کردن در مقابل بزرگ این است که به او فقط توجه کنیم. چند بار به خالقمان گفتیم، خدایا! تو را دوست داریم!؟ همانطور که رسولمان می فرمود... اگر توجه ما به او باشد ، و فقط او، خداوند دعاهایی را که به ذهن نیامده هم اجایت خواهد کرد.

سخن آخر اینکه ، عرفه را نخواهیم برای رسیدن به خواسته ها، که رسیدن به خودِ او. اویی که ما را بنده ی خود خلق کرد و با زمینی شدنمان گهگاه یادمان میرود که بنده ایم و در میان بندگانش خدایی می کنیم.